தெருமுனை

 

ச.தமிழ்ச்செல்வன் என்பது எனக்கு அப்பா அம்மா வைத்த பெயர் என்று சொல்லும்போதே அப்போது என் அம்மாவிடம் அப்பா கருத்துக்கேட்டிருப்பாரா என்கிற சந்தேகமும் கூடவே வருகிறது.ஆனால் என் அம்மாவும் ஒரு கலை இலக்கியவாதியான மதுரகவி பாஸ்கரதாசின் மகள் என்பதால் ஒருவேளை கலந்து பேசிக்கூட ஜனநாயகமாக முடிவெடுத்திருக்க வாய்ப்புண்டு.அம்மா இப்போது இல்லை.இலக்கிய ஈடுபாட்டின் காரணமாகவே என் அப்பா பாஸ்கரதாஸ் மகளைப் பெண் கேட்டாராம்.

1954இல் நான் பிறந்த காலம் திராவிட இயக்கம் அதன் அழகுகளோடும் அர்த்தத்தோடும் இயங்கிக்கொண்டிருந்த காலம்.என் அப்பாவும் அதில் ஈடுபாடு கொண்ட இளைஞராக இருந்தாராம்.திராவிட இயக்கம் தமிழை ஒரு அணி திரட்டும் சாதனமாக சக்தியுடன் பயன்படுத்திக்கொண்டிருந்த காலம் அது.ஆகவே என் பெயர் தமிழ்ச்செல்வன் ஆனது.

திராவிடப்பாரம்பரியம் என் பெயரோடு இருப்பதாலோ என்னவோ இன்றைக்கும் தினசரி மைக்கோடு வாழும் கதி எனக்கு வாய்த்திருக்கிறது.மைக்கும் திராவிட இயக்கமும் பிரிக்க முடியாதபடி பின்னிப்பிணைந்து கிடந்தது வரலாறு அல்லவா?வாரத்தில் நாலு நாளாவது தமிழகத்தின் ஏதாவது ஒரு வீதியில் மைக் முன் நின்று ஏதேனும் ஒரு உரை ( வரவேற்புரை, வாழ்த்துரை,நன்றியுரை,அறிமுக உரை,சிறப்புரை,கருத்துரை,திறப்பு உரை key note address என்பதை உண்மையில் திறப்புக் குறிப்பு உரை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.-எத்தனை எத்தனை உரைகளடா) ஆற்றும் ஓர் அன்றாட வாழ்வு எனக்கு வாய்த்திருக்கிறது.

30 ஆண்டுகளாக சிறுகதைகள் எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன் என்று ஜம்பமாக அறிமுகம் செய்து கொள்ள ஆசைப்பட்டாலும் எத்தனை கதை என்று எண்ணிப்பார்த்தால் 32 கதைதான் தேறுகிறபடியால் அதைச்சொல்லிக்கொள்வதில்லை.அந்த 32இல் ஒரு கதையான வெயிலோடு போய் கதையை இயக்குநர் சசி ‘பூ என்ற திரைப்படமாகத் தயாரித்து வெளியிட இப்போது பூ கதாசிரியர் என்றும் மூலக்கதையாசிரியர் என்றும் (உண்மையில் எனக்கு மூலப் பிரச்னை அவ்வப்போது உண்டு என்பதால் )அறிமுகப்படுத்தப்படும்போது கொஞ்சம் நகட்டி உட்கார்வது தன்னியல்பாக நடக்கும்.

பேசுவது எழுவதில் எதையும் மறைப்பது தப்பு என்று சின்ன வயதிலேயே தலையில் ஏறி விட்டதால் என்னத்தையும் எழுதி அவ்வப்போது கொஞ்சம் பேச்சு வாங்குவதும் உண்டு.செல்போன் வந்த புதிதில் தேவையோ இல்லையோ எல்லோரும் செல் வாங்கியது போல blog என்கிற இந்த அயிட்டம் வந்த பிறகு ஒரு எழுத்தாளனாக இருந்துட்டு இப்படி blog ஆரம்பிக்காம இருக்கலாகுமா என்று அறிந்தவர்கள் கேட்க இந்தத் தமிழ்வீதியில் நின்று உங்களோடு பேசிக்கொண்டிருக்கலாச்சு.

தெருவும் தெருப்புழுதியும் எனக்கு உலகத்திலேயே ரொம்பப் பிடித்தமானவை.உலகத்தின் மாற்றங்கள் எல்லாம் தெருவில்தான் நடந்தது.தெருவில் ஒளிவு மறைவு இருக்க வாய்ப்பில்லை.அடைத்துக்கொள்ளக் கதவில்லை.தெருமறிச்சான்கள் கட்டப்பட்டாலும் அவை தகர்க்கவும் படுகின்றன.தெருவில் மாற்றங்களைக் கொண்டுவருபவர்களாக எப்போதும் புழுதி படிந்த அந்த உழைக்கும் மனிதர்கள்தான் இருந்துள்ளார்கள்.

ஆகவே.. என் இனிய blog சமூகமே இங்கேயும் கொஞ்சம் தெருப்புழுதியைக் கொண்டுவர முயற்சிப்போம் என்று கூறி தமிழ்வீதிக்கு உங்களை அன்புடன் அழைக்கிறேன்.நன்றி.வணக்கம்.