மகளிர் தினமும் இரண்டு கதைகளும்

கதை-1

முதலில் ஒரு நாட்டுப்புற தெய்வத்தின் கதை.

தேனி மாவட்டம் கம்பம் வட்டாரத்தில் கவுண்டர் சாதியினரில் ஒரு பகுதி மக்கள் வணங்கும் தெய்வம் முத்தாலம்மன்.நாட்டுப்புற தெய்வங்கள் எல்லாமே ஒரு காலத்தில் நம்மோடு வாழ்ந்து கொலையாலோ தற்கொலையாலோ இறந்து போன மனிதர்கள்தான்.கொலை/தற்கொலை என்பதால் பெரும்பாலும் அவை பெண் தெய்வங்களாகவே இருக்கின்றன.நல்லதங்காள் துவங்கி இசக்கியம்மன், சீலைக்காரியம்மன் வரை எல்லாமே கொல்லப்பட்டவர்கள்தான்.இந்தக் கம்பத்து முத்தாலம்மனின் கதை என்ன என்று கள ஆய்வில் கிடைத்த கதை சற்று வித்தியாசமான கொலைக் கதையாக இருக்கிறது.

ஒரு 70-80 ஆண்டுகளுக்கு முன் அப்பகுதியில் வாழ்ந்த முத்தாலம்மன் என்கிர கவுண்டர் சதியைச் சேர்ந்த பெண் ஒரு பறையர் சாதியைச் சேர்ந்த பையனை காதலித்திருக்கிறாள்.வீட்டாருக்குத் தெரியாமல் இருவரும் ‘ஓடிப்போய்’ வேறு ஊரில் திருமணம் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.தகவல் தெரிந்த சாதி கம்பெடுத்துப் போய் அந்தப்பையனை அங்கேயே வெட்டிப்பொலி கொடுத்துவிட்டு முத்தாலம்மனை ஊருக்கு இழுத்து வந்திருக்கிறது.ஊரை குளக்கரையில் கூட்டி ஊர் நடுவே அவளுக்கு மரண தண்டனை விதித்தது சாதி.எல்லோரும் பார்த்திருக்க ஊருக்கு நடுவே அவள் தடியால் அடித்தே கொல்லப்பட்டிருக்கிறாள்.அப்போதானே ஊரில் எந்தப் பொண்ணுக்கும் இப்படி ஓடிப்போலாம் என்கிற தைரியம் வராது?

அவள் சாகும் முன் வெறித்துப்பார்த்த பார்வைக்கு அஞ்சி அவளை ஊர் சாமியாகக் கும்பிட்டு வருகிறது. ஆனால் எல்லாச் சாமிகளையும் போல அவளையும் கும்பிட்டால் அவளுடைய காதலை அங்கீகரித்தது போல ஆகி விடுமே. ஆகவே அவளுக்கு சிலை செய்து கோவில் கட்டிக் கும்பிடவில்லை ஊர். திருவிழா அன்று அவளை மண் சிலையாகச் செய்து அதே குளக்கரையில் அம்மண் சிலையை நிறுத்தி எல்லோரும் தடியால் அடித்தே அச்சிலையை உடைத்து நொறுக்கி விடுகிறார்கள்.ஒருநாள் சாமியாக அவள் இப்படி அன்று காதலித்த குற்றத்துக்காக ஆண்டுதோறும் அடிவாங்கி வருகிறாள்.அக்கோவிலில் வழிபாட்டு முறையாக இந்த தடியடி புனிதமாக நடைபெற்றுவருகிறது.

(பத்தாண்டுகளுக்கு முன்னால் மதுரையை மையமாகக்கொண்டு பேராசிரியர் ச.மாடசாமி அவர்கள் தலைமையில் நாங்கள் நடத்திய பி.ஜி.வி.எஸ். கருத்துக்கூடத்தின் சார்பில் தொகுக்கப்பட்ட கதைகளில் இது ஒன்று.)

கதை -2

மேலே சொன்ன கதையைப்படித்து கிராமத்து முட்டாள் ஜனங்க என்று நம் வாய் கருத்தைச் சொல்லிவிடக்கூடாது.இந்தக் கதையையும் படிப்போம். இந்த மார்ச் 8 அன்று இந்துப் பத்திரிகையில் கடைசிப்பக்கம் வெளியான கதை.

சுஷ்மா திவாரி என்னும் 25 வயதுப் பெண்ணின் கதை அது.

அவள் உத்தரப்பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பிராமண சாதிப்பெண்.மும்பையில் அவள் குடும்பம் வசிக்கிறது.அவள் கேரளத்தின் ‘கீழ்ச்சாதி’யான ஈழவ சமூகத்தைச் சேர்ந்த பிரபு என்கிற இளைஞனைக் காதலித்து ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் திருமணம் செய்து கொண்டாள்.ஆத்திரமடைந்த சாதி அவளுடைய அண்ணன் திலிப் திவாரியின் ரூபத்தில் தடியெடுத்து நின்றது.தங்கையின் செயலால் ஆத்திரமடைந்த திலிப் சுஷ்மாவின் வீட்டுக்குச் செல்கிறான்.அங்கே அவள் இல்லை.கர்ப்பிணியான அவள் அப்போது வெளியே போயிருந்தாள்.அவளுடைய அன்புக்கணவன் பிரபு,பிரபுவின் அப்பா மற்றும் வீட்டில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த இரு சிறுவர்களை அந்த இடத்திலேயே கொன்றுபோட்டுவிட்டு திலிப் வெளியேறினான் தன் கொலையாளிச் சகாக்களுடன்.

வெளியே போனதால் சுஷ்மா தப்பினாள்.அவள் அண்ணனை சட்டத்தின் முன் கொண்டு வந்து நிறுத்திப்போராடி மும்பை கோர்ட்டிலும் பின்னர் மராட்டிய உயர்நீதிமன்றத்திலும் போராடி அண்ணனுக்குத் தூக்குத் தண்டனை பெற்றுத்தருகிறாள்.

அவன் சுப்ரீம் கோர்ட்டுக்குப் போகிறான்.சுப்ரீம் கோர்ட் தூக்குத் தண்டனை தேவையில்லை 25 ஆண்டு சிரை மட்டும் போதும் என்று கீழ்க்கண்டவாறு தீர்ப்பளிக்கிறது:

The Supreme Court, explaining its decision to revoke the death sentence, said: “It is a common experience that when the younger sister commits something unusual and in this case it was an inter-caste, intercommunity marriage out of [a] secret love affair, then in society it is the elder brother who justifiably or otherwise is held responsible for not stopping such [an] affair.”

It added: “If he became the victim of his wrong but genuine caste considerations, it would not justify the death sentence... The vicious grip of the caste, community, religion, though totally unjustified, is a stark reality “

சாதிய சமூகத்தில் பாவம் அண்ணன்காரன் என்ன ச்ய்வான்.ஆத்திரப்படத்தானே வேண்டியிருக்கிறது என்கிர தொனியிலான இத்தீர்ப்பு சாதி மீறிய காதலுக்கு எதிரான தீர்ப்பாக அமைந்துவிட்டது.சுஷ்மா மனம் தளர்ந்துவிடவில்லை.இன்னும் போராடிக்கொண்டிருக்கிறாள்.இது 1989ஆம் ஆண்டின் வன்கொடுமைத்தடுப்புச் சட்டத்துக்கே விரோதமான தீர்ப்பாகும். சமீபத்தில் பெங்களூரில் அனைத்திந்திய ஜனநாயக மாதர்சங்கம் நடத்திய இளம்பெண்கள் மாநாட்டில் பங்கேற்றுபேசிய அவர் நான் எனக்காகவும் என் 5 வயது மகள் த்ரிஷ்னாவுக்காகவும் மட்டும் போராடவில்லை.வரும் வரும் தலைமுறைக்காகப் போராடுகிறேன் என்று உறுதியாகக் கூறியுள்ளார்.அவர் வெற்றி பெற வேண்டும்.

கம்பத்து கட்டப் பஞ்சாயத்துத்தான் டெல்லியிலும் எதிரொலிக்கிறது. சட்டம் படித்துத்தான் நீதிபதிகளெல்லாம் கோர்ட்டுக்கு வருகிறார்களா?என்கிர கேள்வி நமக்கு எழுகிறது.இது உச்சநீதிமன்றம் அல்ல.உச்சிக்குடுமி நீதிமன்றம் என்று அன்று தந்தை பெரியார் சொன்னது 2010 லாவது பொய்யாக வேண்டாமா?

கண்களில் நீர்கசிந்தாலும் மனதை இறுக்கிக் கொண்டு போராடும் நம் அன்புமகள் சுஷ்மாவுடன் நம் எல்லோருடைய மனமும் துணை நிற்கிறது.