மீண்டும் தமிழ் வீதியில்..

நீண்ட இடைவெளிக்குப்பின் தமிழ் வீதிக்கு வரும்படி ஆகி விட்டது.வருகை புரிந்து புதிய பதிவுகள் ஏதுமின்றித் திரும்பிய நண்பர்கள் பொறுத்தருள வேண்டும்.தேர்தல் பணிகள் மட்டும் காரணமல்ல.என்னுடைய மகன் த.வெ.சித்தார்த்தின் மணவிழா ஏற்பாடுகளும் ஒரு காரணம்.அழைப்பிதழ் கொடுக்கும் அலைச்சல்தான் நம் கல்யாணங்களில் பெரிய வேலையாக இருக்கிறது.மண முறைகள் இன்னும் எளிதாக்கப்பட வேண்டும்.சில மாற்றங்களை இத்திருமணத்தில் என் மகனும் மருமகளும் செய்திருக்கிறார்கள்.

இலங்கையில் நடைபெற்று வரும் நிகழ்வுகள் மணவிழாவைப் பெரிதாகக் கொண்டாடும் மனநிலையைத் தகர்க்கின்றன.புலிகள் இயக்கத்தலைவர் பிரபாகரன் மரணம் என்று இலங்கை ராணுவம் படம் காட்டுகிறது.இல்லை என்கிற வலுவான தகவல்களும் வந்துகொண்டிருக்கின்றன.சொந்த நாட்டு மக்களைக் கொல்லும் பாசிச அரசு வெளியிடும் செய்தி எதையும் நம்ப மனம் மறுக்கிறது.இன்றில்லாவிட்டால் நாளை இச்செய்தி வரும் வாய்ப்புத்தானே அதிகம் என்றும் மனதில் ஓடுகிறது.தமிழ் மக்களுக்காகப் பேச புலிகளைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை என்கிற நிலையை புலிகள் ஏற்படுத்தியிருந்தார்கள்.இப்போது புலிகளும் இல்லை வேறு சனநாயக் குரல் எழுப்பும் சக்திகளும் அங்கில்லை என்கிற நிலையில் நிற்கிறோம்.

தமிழகத்தில் இலங்கைத்தமிழர் பிரச்னைகள் எவராலும் தொடர்ச்சியாகப் பின்தொடர்ந்து கவனிக்கப்பட்டதில்லை.சரியாகப் புரிந்து கொள்ளும் முயற்சிகளும் மேற்கொள்ளப் படவில்லை.அவரவர் அரசியல் நிலைபாடுகளில் நின்று வாதிட்டுக்கொண்டிருந்தோம். நடந்து முடிந்த தேர்தலில் அதை ஒரு மையப்பிரச்னையாக கட்சிகள் பிரச்சாரத்தில் பேசியபோதும் மக்கள் அப்படிக்கருதவில்லை என்றே தோன்றுகிறது.it was en emotional issue not an election issue என்று பல கட்சித்தலைவர்கள் கூறிவிட்டனர்.

தமிழகத்தில் துடிப்புள்ள சில வழக்கறிஞர்கள் சில அறிவுஜீவிகள் கொஞ்சம் பெரியாரிஸ்ட்டுகள் இவர்கள்தான் இலங்கைப்பிரச்னையில் உண்மையான உணர்வுப்பூர்வமான ஈடுபாட்டுடன் இருந்தனர்-இருக்கின்றனர்.அவர்களிடம் உணர்ச்சி இருந்த அளவுக்கு தந்திரம் இருந்ததுஇல்லை--புலிகளைப்போலவே.

என் அன்புக்குரிய சகோதரனும் இயக்குநருமான சீமான் பல நாள் சிறையில் கிடக்க நேரிட்டது.கோவைச்சிறையில் அவரைச் சந்தித்தபோதும் புதுவைச்சிறையிலிருந்து அவர் வெளியானபின் அவரைச் சந்தித்தபோதும் நான் அவரிடம் கேட்டுக்கொண்டது “ தந்திரம் வேண்டாமா? “ என்பதுதான்.அவர் அதை ஏற்கவில்லை.

இத்தேர்தலில் காங்கிரசைத் தோற்கடியுங்கள் என்கிற வேண்டுகோளுடன் சீமான்,பாரதிராஜா,மணிவண்ணன்,சுந்தர்ராஜன்,செல்வமணி,சத்யராஜ் போன்ற திரைக்கலைஞர்கள் களம் இறங்கியது தமிழக அரசியல் வரலாற்றில் முன்னெப்போதும் நடவாத ஒன்று. சீமானுடைய உரைக்காக இளைஞர் படை எல்லா ஊர்களிலும் காத்துக்கிடந்தது. இலை மலர்ந்தால் ஈழம் மலரும் என்று அவர் பேசியது அவருடைய அன்பர்களுக்கே பிடிக்கவில்லை.எனக்கும் பிடிக்கவில்லை.

எனினும் திரைத்துறையினர் தங்கள் தந்தக் கோபுரங்களில் மட்டுமே அமர்ந்திராமல் மக்களிடம் செல்வதை நான் மகிழ்வுடன் வரவேற்கிறேன் .இது ஒரு உடைப்பு என்று கருதுகிறேன்.அவர்களின் நிலைபாடு எனக்கு ஏற்புடையதாக இல்லாமல் இருக்கலாம என்றாலும் ஒரு கொள்கைக்காக மக்களிடம் போக வேண்டும் என்கிற அவர்களின் முடிவு நாம் வரவேற்கத்தக்க ஒன்று.இன்னும் இதுபோன்ற சமூகப் பிரச்னைகளுக்காகவும் அவர்கள் களம் இறங்க சாத்தியம் உண்டு அல்லவா?

அப்புறம் பாராளுமன்றத்தேர்தல். மக்கள் இடதுசாரிகளுக்கு பலத்த அடி கொடுத்திருக்கிறார்கள்.மதவெறியை எதிர்ப்பது முக்கியம் என்பது மக்களிடம் போய்ச்சேர்ந்த அளவுக்கு நாட்டை அடமானம் வைப்பதும் ஆபத்து என்பதை மக்கள் இன்னும் புரிந்து கொள்ளவில்லை.அல்லது புரிந்து கொள்ளும் படி மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்க வில்லை. நாடு நிலையாகவும் பாதுகாப்பாகவும் இருக்கும் என்று நம்பி ஒரு தேசத்துரோகியிடம் மக்கள் நாட்டை ஒப்படைத்துள்ளார்கள்-இவர்களை விட நம்பகமாக யாருமில்லை என்றெண்ணி. பெரிய சுய பரிசீலனை வேறு எவரையும் விட இடதுசாரிகளுக்குத் தேவை என்பதே தேர்தல் தந்துள்ள செய்தி என்று நான் கருதுகிறேன்.

கன்னியாகுமரித் தொகுதியில் மார்க்சிஸ்ட் வேட்பாளரை விட சிறுபான்மை மக்களுக்கு பாதுகாப்புத் தரவல்லவர் திமுக வேட்பாளர்தான் என அம்மாவட்ட மக்கள் கருதிவிட்டார்கள்.ஆகவே செம அடி மார்க்சிஸ்ட் வேட்பாளருக்கு.தமிழகத்தில் பிஜேபிக்கு சைபர் என்பதும் வங்கத்தில் அது கணக்கைத் திறந்து விட்டதும் நாம் ஆழ்ந்து கவனிக்க வேண்டிய முடிவுகள்.வங்கத்தில் நாயடி பேயடியாகிவிட்டது தனியாகக் கதைக்க வேண்டிய ஒன்று.

மதுரையில் அஞ்சாநெஞ்சரிடம் 2 கோடி வாங்கிக்கொண்டு மார்க்சிஸ்ட் வேட்பாளர் ஆஸ்பத்திரியில் படுத்துவிட்டார் என்றெல்லாம் பிரச்சாரம்.நான் சந்தித்த அத்தொகுதி கிராம மனிதர்கள் சிலர் அதை நிசம் என்று நம்பி பாரம்பரியமாக மார்க்சிஸ்டுகளுக்கு ஓட்டுப்போட்ட தாங்கள் இம்முறை அண்ணனுக்குப் போடப்போவதாகக் கூறினார்கள். நக்கீரனில் கூட இதுமாதிரி ஒரு அவதூறான செய்தியைப் பிரசுரித்திருந்தார்கள் எனக் கேள்விப்பட்டேன்.நான் வாசிக்கவில்லை.

தேர்தல் நாள் முழுக்க நான் கட்டேறிப்பட்டி என்கிற கிராமத்தில் 204 ஆம் எண் வாக்குச்சாவடியில் இருந்தேன்.மக்களில் பெரும்பாலானோர் சுப்ரீம் ஸ்டார் சரத்குமார் ஆதரவாளர்கள்.பாஜகவுக்கு குத்தோ குத்து என்று குத்திக்கொண்டிருந்தார்கல் என்ரு நினைக்கிறேன்.டாக்டர் கலைஞர் தோள்களிலும் அம்மா ஜெயலலிதா தோள்களிலும் ஏறித் தமிழ்நாட்டுக்குள் கால்பதித்த பாஜக இப்போது தோள் ஏதும் கிட்டாததால் சமத்துவ மக்கள் கட்சித்தலைவர் சுப்ரீம் ஸ்டார் மற்றும் நவரச நாயகன் முக்குலத்து சிங்கம் (!) கார்த்திக் தோள்களில் ஏறி வலம் வந்தது. சென்னை தி.நகரில் உள்ள அவர்களது அலுவலகத்தில் பகல் முழுக்க ஆளே இல்லாமல் ஈ ஓட்டிக்கொண்டிருந்த காட்சியை நான் பலமுறை கண்டு மனம் மகிழ்ந்தேன்.நிற்க. தேர்தல் அனுபவங்கள் கொஞ்சம் தனியாக எழுதலாம்.

இத்தேர்தலில் வெறும் பணநாயகம் வென்றுவிட்டதாக மட்டும் நான் கூற மாட்டேன்.ஒரு லட்சம் ஓட்டு ஒண்ணரை லட்சம் ஓட்டு என்று வித்தியாசம் வருகிறதென்றால் மக்கள் முடிவு செய்தே வாக்களித்திருக்க வேண்டும்.மக்கள் நல்லவன் என்று நம்பி ஒரு அயோக்கியனுக்கு முழுமனதோடு வாக்களித்திருப்பதாகக் கருதுகிறேன்.மக்களைக் குற்றம் சொல்லவே முடியாது.அரசியல் கல்வி புகட்டும் பணி நடக்காதபோது என்ன பெரிய மாற்றத்தை எதிர்பார்த்துவிட முடியும்.

ஒவ்வொரு தேர்தலுக்கும் பிரச்சாரப்பாடல்கள் எழுதித்தயாரிக்கும் போதும் எம் பாடல் வரிகளுக்கும் மக்களுக்கும் இடையில் வாய்பிளந்து நிற்கும் ஒரு பள்ளத்தாக்கின் இடைவெளியை நான் உணர்ந்து பல மணி நேரம் மௌனத்தில் கிடப்பது வழக்கம்.இம்முறை பல நாள் மௌனத்தில் கிடக்க நேர்ந்தது எனலாம்.

பின் இணைப்பு: